آیا بهار باز خواهد گشت؟

بسیاری از افسانه های قدیم دلالت دارند بر ترس نخستین انسان ها از اینکه مبادا
خورشید در پایان شب طلوع نکند، یا بهار در پایان زمستان بازنگردد. مثلا، 
به عقیده یونانیان باستان، دمتر، الهه حامی کشتزارها و محصولات کشاورزی، 
دختری از زئوس به دنیا آورد به نام پرسه فونه که زیبایی خیره کننده ای داشت.هایدس،برادرزئوس و خدای دوزخ ها ، عاشق او شد. روزی که پرسوفونه درچمنزاری در سیسیل گلهای نرگس می چید، زمین زیر پایش باز شد و هایدس 
او را به سراپرده خود دراقلیم دوزخ ها برد. پرسه فونه از خدایان کمک طلبید و به درگاهشان استغاثه کرد.اما زئوس به این ربایش رضایت داد. دمتر که از 
فریادها هراسان شده بود آسیمه سر مدت نه شبانه روز دنیا را برای پیدا کردن 
دخترش زیرپا گذاشت ،تا اینکه هلیوس ،خدای آفتاب، که همه چیز را می بیند 
دمتر را از آنچه گذشته بود آگاه کرد. الهه خشمگین تصمیم گرفت دیگر به آسمان 
باز نگردد.او از سرزمینی به سر زمینی دیگر می رفت و آداب کشت و زرع را 
به آدمیان می آموخت. با وصف این ،غیبتش از آسمان ،زمین را سترون کرد.
خدایان بر آن شدند که پادرمیانی کنند،زیرا نظم طبیعی بهم خورده بود.
آنها تصمیم گرفتند پرسوفونه را به مادرش باز گردانند، به شرط آنکه در دنیای 
زیر زمین تا آن وقت چیزی نخورده باشد. هرمس ، که خدایان او رابه عنوان
پیک به محل فرستاده بودند، دریافت که پرسه فونه یک حبه انار که هلیوس 
آن را به نشاته عشقش به او پیشکش کرده بود،خورده است.دیگر بازگرداندن همیشگی او به زمین ممکن نبود.خدایان درصدد مصالحه ای برآمدند؛
سرانجام قرار شد پرسه فونه هر ساله در موسم بهار به مدت هشت ماه 
به روی زمین نزد مادرش بازگردد و در پایان پاییز به مدت چهارماه نزد شوهرش 
به زیر زمین برود. تا هر وقت که او از مادرش جدا مانده باشد، زمین سترون و 
زمستان خواهد شد.
پرسه فونه نمادی از رویش گیاهان و بذر مدفون در دل خاک به هنگام
زمستان است که در بهار جوانه می زند.
..........................
منبع :سرگذشت اتم، پی یر رادوانی ،مونیک بوردری،ترجمه عبدالحسین 
نیک گهر، انتشارات سروش، چاپ اول 1370،چاپ دوم 1386ص.19